McKenzie

Metoda McKenzie

Metoda fizjoterapeutyczna wykorzystywana do diagnozowania i terapii zespołów bólowych kręgosłupa i stawów obwodowych. Najczęściej stosowana w uszkodzeniach dysku zarówno w stanie ostrym jak i przewlekłym, ale sprawdza się także w innych zaburzeniach mechaniki. 
Metoda zawiera część diagnostyczną i terapeutyczną. Po ustąpieniu objawów – koncentruje się na profilaktyce.

 

CZĘŚĆ DIAGNOSTYCZNA

W pierwszej kolejności przeprowadza się szczegółowy wywiad z pacjentem, w oparciu o opracowany przez McKenziego specjalny protokół diagnostyczny. Następnie przeprowadza się testy ruchowe, aby móc określić dokładnie z którego poziomu pochodzi ból. Dokładny obraz choroby pozwala przypisać pacjenta do jednego z trzech zespołów zaburzeń kręgosłupa:

 

zespół strukturalny dotyczy zmian w obrębie tzw. dysku. Jak wynika z badań przeprowadzonych w Instytucie McKenziego, w 90 procentach przypadków sprawcą kłopotów z kręgosłupem jest właśnie krążek międzykręgowy. Jeśli jego struktury zostaną uszkodzone, dochodzi do ich przemieszczania się z każdym ruchem bądź zmianą pozycji ciała. Tego typu zaburzenie cechuje się różnorodnymi objawami (m.in. promieniujące bóle od kręgosłupa wzdłuż kończyn, zaburzenia czucia, drętwienie i mrowienie);

 

zespół dysfunkcyjny dotyczy mechanicznych uszkodzeń w obrębie tkanek kręgosłupa, które mogą być spowodowane m.in. raptownym zgięciem tułowia lub podniesieniem ciężkiego przedmiotu w pochylonej pozycji. Tego typu zaburzenia powodują ból niestały, miejscowy w obrębie uszkodzonych tkanek;

 

zespół posturalny dotyczy utraty elastyczności i prawidłowej ruchomości kręgosłupa, do czego przyczynia się przyjmowanie nieprawidłowych pozycji ciała. Dotyczy to szczególnie osób, które nie są aktywne fizycznie, pracują przez wiele godzin w pozycji siedzącej i czują nieokreślone bóle pleców (zwykle niestały, w końcowym zakresie ruchu przeciążającego), najczęściej w odcinku piersiowym kręgosłupa;

 

CZĘŚĆ TERAPEUTYCZNA – dobór odpowiedniej techniki leczniczej i edukacja pacjenta

Kolejnym etapem jest dobór odpowiedniej techniki leczniczej i nauka pacjenta prawidłowego jej wykonywania. W przypadku przesunięcia się zawartości dysku, badanie metodą McKenziego pozwala ustalić kierunek przemieszczenia uszkodzonych tkanek. Dzięki temu terapeuta może ustalić, jakim ruchem należy wprowadzić na swoje miejsce przemieszczone, uszkodzone tkanki krążka. Tych ruchów uczy także pacjenta, dzięki temu będzie on mógł samodzielnie radzić sobie z bólem w domu, bez niczyjej pomocy. Ponadto terapeuta ustala także kierunek ruchu zaostrzający ból, dzięki czemu może zalecić choremu, by unikał jego wykonywania.

U pacjentów z mechanicznymi uszkodzeniami w obrębie tkanek kręgosłupa wykonuje się ruchy przeciwne względem tych, które wywołały uszkodzenie, zgodnie z zasadą odwracania mechanizmu urazu. U osób z zespołem posturalnym wykonywane są ćwiczenia, które stopniowo usuną istniejące ograniczenia ruchomości i ułatwią kształtowanie się prawidłowej postawy oraz jej utrzymanie.

Ponadto terapeuta uczy chorego innego niż dotąd wykonywania codziennych czynności. Na przykład pokazuje, jak nakładać skarpetki czy buty, gdy pochylanie się wywołuje gwałtowny ból, w jaki sposób siedzieć, gdy dłuższe pozostawanie w tej pozycji także nasila objawy, w jaki sposób wstać z łóżka, by nie powodować bólu kręgosłupa itp. Dzięki temu pacjent może dbać o to, by w przyszłości unikać przeciążeń.

 

DZIAŁANIA PROFILAKTYCZNE

Konieczne są także działania profilaktyczne, które mają uchronić przed ponownym rozwojem bólu. Dlatego po zakończeniu leczenia dalej należy systematycznie wykonywać opanowane wcześniej ćwiczenia, ale znacznie rzadziej.

Wartość diagnostyczna metody McKenziego została w pełni potwierdzona, licznymi badaniami naukowymi. Ze względu na wysoką skuteczność i powtarzalność wyników części diagnostycznej metody McKenziego, jej stosowanie jako pierwszej, wydaje się być celowe dla określenia przyczyn dolegliwości.

Istotą metody jest to, że pozwala ona wielu Pacjentom samodzielnie, po odpowiednim wyedukowaniu, radzić sobie z bólem.